▫️ایّاکَ و الکَسَلَ و الضَّجَرَ فَإنَّهُما مِفتاحُ کُلِّ شَرٍّ ؛ از تنبلى و بى حوصلگى بپرهیز که این دو کلید هر بدى اند .
▫️علَیْکَ بِالدعاءِ لاْخوانِکَ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَاِنَّهُ یَهیلُ الرِّزقَ؛ پشت سر برادران (دینى) خود دعا کن، که این کار روزى را به طرف تو سرازیر مى کند.
▫️انَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ یَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقْوى عَنْهُ عَماهُ وَ جَهْلَهُ؛ خداوند عزوجل به وسیله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى رسد، حفظ مى کند و کوردلى و نادانى را از او دور مى نماید.
▫️تخَلَّص إلى راحَهِ النَّفسِ بِصِحَّهِ التَّفویضِ وَاطلُب راحَهَ البَدَنِ بإجمامِ القَلبِ؛ با واگذارىِ [همه چیزِ خود به خدا] ، به آسایشِ ضمیر خویش دست یاب و آسودگى تن را در آسایش (و آرامش) دل بجوى.
▫️تعَرَّض لِرِقَّهِ القَلبِ بِکَثرَهِ الذِّکرِ فِی الخَلَواتِ؛ با بسیارىِ ذکر در خلوت ، به دل نرمى نایل شو.
▫️لا شَرَفَ کَبُعدِ الهِمَّهِ؛ شرافتى چون بلندْ همّتى نیست.
▫️التَّواضُعُ الرِّضا بِالمَجلِسِ دُونَ شَرَفِهِ وأن تُسَلِّمَ عَلى مَن لَقیتَ وأن تَترُکَ المِراءَ وإن کُنتَ مُحِقّاً؛ فروتنى آن است که [انسان] به نشستن در جایى فروتر از شأنش راضى باشد ، و به هر کس برخوردى سلام گویى ، و هر چند بر حق باشى ، کشمکش را رها کنى.
▫️الکَسَلُ یَضُرُّ بِالدِّینِ وَالدُّنیا؛ تنبلى به دین و دنیا زیان مى رساند.
📚 منابع:
تحف العقول ؛ ص۲۹۵ | وسائل الشیعه ؛ ج۷ ؛ ص۱۰۸ | کافی (ط – دار الحدیث) ؛ ج۱۵ ؛ ص۱۴۰ | تحف العقول؛ ص۲۸۵ | بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج۷۵ ؛ ص۱۶۴ | تحف العقول ؛ ص۲۸۶ | تحف العقول؛ ص۲۹۶ | تحف العقول ؛ ص۳۰۰